when you have gone so far that you can’t manage one more step, then you’ve gone just half the distance that you’re capable of.
ضرب المثل گرینلندی
من این ضرب المثل را دوست دارم و روی اتاق دیوارم چسباندهام.
واقعا ما وقتی کمی خسته میشویم فکر میکنیم تمام است. همه چیز آخرش است. یا فکر میکنیم خب من کارم را کردهام. اصلا زحمت سختی به خودمان نمیدهیم.
درحالی که وقتی خستهایم و قتی دیگر توان نداریم در واقع تازه نیمی از راه را رفتهایم.
اصلا مهم نیست سخت است. چقدر محکم ضربه میخوریم. مهم این است که چقدر ادامه میدهیم.
توان ما واقعا بیشتر از خستگی است.
ما موجوداتی هستیم که از سختترین شرایط عبور کردهایم.
حتی بدن ما برخلاف اکثر حیوانات برای طی کردن مسافتهای طولانی فرگشت یافته.
تنها یک نژاد سگ است که از انسان بیشتر میتواند بدود و مسافت بیشتری را طی کند. یک سگ قطبی اگر اشتباه نکنم. انسان حتی از اسب و شتر هم بیشتر میتواند با پای خود مسافت طی کند. پراکندگی اولیه انسانها در سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا را نگاه کنید.
پس خستگی نباید مانع ادامه دادن باشد. ما میتوانیم خیلی بیشتر از اینها پیش برویم. چه با پا، چه با فکر.
واقعا وقتی انقدر پیشرفتیم که نمیتوانیم یک گام دیگر برداریم. تازه نیمی مسافتی را که میتوانیم پیمودهایم.
بمانیم. به راهی که آمدهایم نگاه کنیم که دلمان گرم شود. بعد از تجدید قوا دوباره حرکت کنیم.
ما هنوز نیمی از راه را هم نرفتهایم…
مهمترین قدم اولین قدم بوده که برداشتیم..
مهم نیست چقدر راه رو اومدیم، لذتش رو بچشیم دیگه به این فکر نمیکنیم که چقدر راه رو اومدیم و چقدرش مونده. اصلا به مقصد فکر نمیکنیم. پاینده علیرضا..
و مهمتر ادامه دادن…
زنده باد شیوا
البته…
چه خوب در این مسیر دوستانی کنارمان باشند.