بلاگ

کودک بود نمی‌دانست نان امشب را مادر در خون خواهد زد دختر بود جرم‌اش مدرسه بود کتاب بود درس بود و تنها سلاحش، خنده می‌خندید اما نمی‌دانست کسی بیرون منتظر در کمین آخرین خنده‌های او… ادامه »خاورمیانهٔ سرخ – شعری در وصف حال خاورمیانه و افعانستان

نام و یادت گرامی‌ ست. ای تو که می‌دانی در خفای خویش سر به درون دارم تا مگر باز آیی و سر از گریبانم بر‌اری. تو که لحظه‌ها را طلایی و یادهایم را شهد کردی.… ادامه »نامه‌ای به او که می‌داند

یکی را گفتند: عالم بی‌عمل به چه ماند؟ گفت: به زنبور بی‌عسل زنبور درشت بی‌مروت را گوی باری چو عسل نمی‌دهی نیش مزن این حکایت از «سعدی» را با طلا هم بنویسم کم است. اگر… ادامه »عالم بی عمل به چه ماند به زنبور بی عسل

گذشت. یک سال دیگر هم به سال خورشیدی ایران گذشت. یک سالی که به جرات می‌توان گفت از بدترین سال‌های بد دوران ما بود. حتی در کل تاریخ بشری، تا به اینجا. سال کرونا هنوز… ادامه »من، قرن تازه، سال کرونا و رسیدن ۱۴۰۰ خورشیدی

وقتی که عاشقانه‌ها را به یاد می‌آورم هیچ نقش نمی‌بندد در ذهن جز یاد مادرم آن لحظهٔ آغاز که عشق را در من نهاده‌اند نامی نبرده‌اند جز نام مادرم این اشک شوق چشمان مادر است… ادامه »به یاد مادر – شعری برای مادرم

دلیلی باش چو مرهم بر دل مردم دلیلی باش که نومیدی نگردد حال این مردم تو باش و خود رهایی کن ز جور و پستی دوران تو دوری کن دلیلی باش در این دوران که… ادامه »دلیلی باش چو مرهم

چندی‌ست به سایتم نرسیده‌ام، یادداشتی که منتشر می‌کنم بیش از یک ماه قبل نوشته‌ام. گذشت این چرخهٔ عمر ما. چندی‌ ست بی‌آنکه دلیلی داشته باشم زنده‌ام. تا به‌حال اینگونه نبوده‌ام، بی‌انگیزه‌تر از هر لحظه اما… ادامه »یادداشتی برای آنان که گلستان و بوستانند

خسرو آواز ایران پر کشید شاید روزگاری دگر مرغان سحر نغمه آزادی نوع بشر را باز در این سرزمین بسرایندشاید قفس این سرزمین بشکندشاید آشیانمان دیگر نرود بر باد هرگز در شام تاریک و زیر… ادامه »آوای مرغ سحر، آرام گرفت

گزارش هفتم مهر ماه ۱۳۹۹ به مناسبت بازگشایی کرونایی مدارس و ورود موج سوم کرونا؛ من هم تصمیم گرفتم تا یادداشت-گزارشی از روند تغییر مسیر زندگی خودم منتشر کنم. گزارشی که بیشتر برای خودم مهم… ادامه »تغییر مسیر زندگی: ۷ سختی اولیهٔ تغییر مسیر زندگی من