این نوشته‌ها در دوران قطعی اینترنت بوده نوشته شده‌اند. بعدا به تاریخ درستشان منتشر شدند.
قطعی همه‌اش بدی است. اما این مدت حسابی روی کار تمرکز کردم. بعد از وصل شدن (اگر بشود البته) بیشتر تمرکز خواهم کرد.
گاهی باید فقط روی یک کار تمرکز کرد. خیلی کار کرد. خیلی خواست و خیلی سریع پیش رفت. اصلا راه دیگری مگر داریم.
با چس ناله کردن و در و به دیوار کوباندن هم چیزی درست نمی‌شود.
همیشه نباید نق نق کرد. می‌توان خیلی بهتر کار کرد. اصلا وقتی کارکردن ما برای دشمن سم است پس کار کنیم. تسلیم نشویم. تغییر کنیم و بهتر شویم.
البته دشمن لفظ جالبی نیست اما اگر وضع موجود را دشمن بدانیم، پس باید مبارزه کنیم. باید آموخت باید تغییر درست کرد. تغییری که باعث پیشرفت شود. نه همرنگی یا نابودی خود.
آهنگ معروف Push it to the limit! را گوش می‌کردم. واقعا باید تا نهایت تلاش کرد. هربار هم که از نهایت از مرز رد شدی. باید دوباره مرز جدید رو بشکنی. این یعنی پیشرفت. این یعنی هربار و هرگام بهتر شدن.
مسیر هموار نیست.. اسمش با خودشه. اگه هموار بود که اسمش مسیر نبود.
مسیر دیگه خیلی پر پیچ و خم شده. ولی به هرحال باید مرزها را شکست…