زده بیرون ز سر سبزه گلی سرخ گشته دشت‌ها پر گل از ندای فردا از بهار آتی از صدای رویا که دو چند ماه قبل شده گلگون طرح بی روح خیابون طرحی از خون روی آسفالت و قیر لحظه‌هایی که ستمگر شد زمین‌گیر ناتوان شد، آورد سلاحی بیرون، بریخت خون خونی چو بهاران شده گلگون

در وصف این روزها به آنان که باید بدانند گرچه عقل خفته و جهل بیدارند. ما از مغول و عرب گذشتیم تو که سهلی ما از دل شرق و غرب گسستیم تو که سهلی ما زاده عشقیم و فرهنگ ما از خاک تا ستارگان برفتیم تو که سهلی علیرضا شیاسی

رباعی تازه سرودم در وصف حال این روزهای ما آنان که با غضب رفیق‌اند در پستی سرنوشت غریق‌اند آنگه که ز عجز تفنگ برآرند در نابودی خویش خوش طریق‌اند علیرضا شیاسی