وقتی اینترنت نیست

امروز هم اینترنت نبود. یعنی بود اما من دسترسی ندارم. الان ساعت ۱۱نیم شب و من مشکل اتصال دارم.

وقتی اینترنت نیست، گویا آب نیست. غذا نیست. برق نیست. تنها یک چیز خاص دارد. نمی‌کشد.

نبود اینترنت مرگ آفرین نیست. دست کم مثل برق است نباشد هم می‌توان زندگی کرد.

نه مثل برق هم نیست. برق خیلی‌جاها نباشد می‌تواند بدجوری به کیفیت ما لطمه بزند.

اما اینترنت قطع شود برخی اوقات و برای برخی از ما کیفیت زندگی دوچندان می‌شود.

حالا چرا قطع بود؟

اولا من جایی بودم و باطری گوشی هم تمام شده بود.

دوما BTS مخابرات هم قاطی کرده سمت خونه ما.

سوما هم زمان ADSL مخابرات هم مشکل خورده.

در ضمن من TD-LTE هم دارم. که آن هم قطع.

در کل چون ما یک سوراخ برای اینترنت با هزاران فیلتر گذاشتیم. این خطرات هم هست.

یک زمانی ISPها مستقل‌تر بودند. یادم میاد صفحه‌های فیلترینگ اولیه باهم متفاوت بودند.

اینترنت سپنتا یک جور بود پارس آنلاین جور دیگر. بعد دیدند اینطوری نمی‌توانند قوی عمل کنند.

کلا همه را از یک سوراخ رد کردند. این شد که خود بی‌کیفیتی اینترنت ما هیچ سیستم آن هم بر قطعی و کندی افزوده شد.

حالا جالب که آنتن‌ها هم رفته. حال هم ندارم بروم سر کوی و برزن ببینم وصل می‌شود یا خیر.

شاید ترک اعتیاد برای من هم خوب باشد. اما بی‌خبری نه.

شاید باید قدری ترک کرد اما نوشتن در وبسایت را چه کنم؟!

فعلا خواب بر من مستولی شده. شاید نشانه‌های ترک باشد.

باشد تا رستگار شویم.